Filmros.pl

Kino rosyjskie na dużym i małym ekranie

Twórcy rosyjskiej kinematografii - najbardziej znani reżyserzy

To, co my jako widzowie oglądamy w kinach czy w telewizji, to złożenie wielu różnych czynników, które powinny idealnie ze sobą współgrać, aby stworzyć dobry film. Oczywiście istotna jest gra aktorska, muzyka, charakteryzacja czy efekty specjalne. Jednakże to reżyser jest osobą odpowiedzialną za całość, która spina wszystkie czynniki i sprawia, że albo film na długie lata zapada w pamięć, albo wręcz przeciwnie, chce się o nim jak najszybciej zapomnieć.

Na rosyjską kinematografię składa się wielu różnych reżyserów i można powiedzieć, że niemal każdy z nich wniósł coś do tamtejszego kina. Nie sposób jednak wymienić wszystkich, ale warto skupić się na kilku nazwiskach, które w rosyjskiej kinematografii zasłynęły najbardziej.

LEW KULESZOW

Kuleszow przygodę z filmem zaczął wcześnie. Swoich sił próbował także jako aktor i scenograf. Wykonywał wiele doświadczeń i nie bał się eksperymentować, szczególnie pod względem montażu. Fascynowało go kino amerykańskie, dlatego w jego debiucie – Projekt inżyniera Prajta – wykorzystał typowo hollywoodzkie techniki.

Niektóre z jego doświadczeń znane są na całym świecie, a szczególną sławą cieszy się eksperyment zwany efektem Kuleszowa. Reżyser montował ze sobą różne ujęcia, pozornie do siebie niepasujące, które ostatecznie wywoływały w widzu pożądane emocje. Kuleszow zauważył także, że ludziom przyjemniej ogląda się amerykańskie produkcje między innymi dlatego, że tamtejsi twórcy stosują takie zabiegi jak szybsze tempo akcji czy różnorodne ujęcia, szczególnie nastawione na zbliżenia.

DZIGA WIERTOW

Wiertow uznawany jest za twórcę kina dokumentalnego. On także wiele eksperymentował, a swoje filmy chciał tworzyć bez udziału aktorów, scenarzystów i innych osób odpowiedzialnych za finalny efekt. Jego celem było ukazanie świata takiego, jaki jest w rzeczywistości – bez przygotowanego uprzednio scenariusza.

To Wiertow jest autorem koncepcji kino-oka: badał on jak „oko” kamery jest w stanie zarejestrować obraz i pokazać to, czego nie widzi ludzkie oko. Reżyser eksperymentował także z montażem, a szczególnie z montażem dźwięku. Znany jest szczególnie z filmu Człowiek z kamerą.

SIERGIEJ EISENSTEIN

Eisenstein zadebiutował propagandowym filmem Strajk, a niedługo później stworzył Pancernik Potiomkin – przez wielu uważany za jego najlepsze dzieło. To pozwoliło reżyserowi wyruszyć w świat i tam dalej działać w dziedzinie kina.

Eisenstein, podobnie jak Kuleszow i Wiertow, doceniał wagę montażu. Szczególnie interesowała go kwestia emocjonalna – to, jak odpowiednio złożone fragmenty filmu potrafią wpłynąć na uczucia widza, przekazać pewną symbolikę i wytworzyć właściwe napięcie.

NIKITA MICHAŁKOW

Swoją przygodę z kinem Michałkow zaczął jako aktor. Jego reżyserski debiut nastąpił w 1974 roku, kiedy to premierę miał film Swój wśród obcych, obcy wśród swoich. Wczesne produkcje Michałkowa, które zdobyły szerokie uznanie to Niewolnica miłości czy Oczy czarne. Jednak to Spaleni słońcem okazał się prawdziwym sukcesem, o czym może świadczyć chociażby to, że film został nagrodzony Oscarem.

ANDRIEJ TARKOWSKI

Tarkowski znany jest głównie z filmów symbolicznych, metafizycznych. Uważany jest za jednego z największych i najważniejszych twórców filmowych. W jego produkcjach zdecydowanie należy doszukiwać się „drugiego dna” i przekazów ukrytych w pozornie nieistotnych szczegółach.

Do najbardziej znanych i udanych filmów Tarkowskiego należą Stalker, Zwierciadło czy Nostalgia, uhonorowana Złotą Palmą. Reżyser miał bardzo konkretne przemyślenia i przekonania co do społeczeństwa, które licznie uzewnętrzniał w swoich dziełach.

ANDRIEJ ZWIAGINCEW

Zwiagincew swoją przygodę z filmem rozpoczął od aktorstwa. Jako reżyser zadebiutował w 2003 roku tytułem Powrót, który przez wielu uznawany jest za jego najlepszą produkcję. Początkowo był porównywany do Tarkowskiego ze względu na elementy nieco surrealistyczne i zagadkowe.

Jednak jego późniejsze filmy, takie jak Lewiatan czy Niemiłość skupiają się na rzeczywistości, opisie społeczeństwa i polityki. Oba tytuły nominowane były do Oscara. Zwiagincew ma na koncie wiele nagród, między innymi Złotego Lwa za Powrót.